వేసారిన అంతరంగం....

నిన్నటి కలలలోనే నువ్వింకా సంచరిస్తున్నావని
నా మీద అసహ్యాన్ని ప్రకటించినపుడల్లా
ఆర్ద్రమైన అశ్రువునౌతానని ఎలా చెప్పను ?

వేకువ చిరునవ్వులు నాకోసం చిందించకున్నా
మాజీలకు రాజీపడుతూ సంక్షిప్త సందేశమై ఎగిరి పోతూనే వుంటుందని తెలిసినపుడు
మనసు నిట్టూర్పు కన్నీళ్ళను ఒలుకుతోందని ఎలా చెప్పను ?
నీ గాయాలకు ఊతం నేనైనప్పుడు
నీ నొప్పి నాదై తల్లడిల్లినపుడు
అవసరానికి నేనని తెలుసుకున్నపుడు
నిలదీయలేని అసహాయత నాదని ఎలా చెప్పను ?
ఓడిన ఆశయాలేవీ నీ సమక్షంలో సేదతీరలేదు
అవసరాల అదృష్టాలన్నీ కష్టంగానే సర్దుకున్నాయి
చీకటికీ చిరునవ్వుకీ మధ్య సవాలక్షసార్లు సంధి చేశానని ఎలా చెప్పను ?
కోపం నీ హక్కనుకుంటావు
సహనం నాకు శిక్షౌతుందపుడు
విసుగు నీ సొంతమైనపుడు
నేను వివక్షనెదుర్కొంటాను ?
తడిమనసు భావాలన్నీ
కలం కన్నీటి చుక్కలతో రచిస్తున్నా
అంతరంగ తరంగాలన్నీ
మౌనంపు బంధకాలయ్యాయి
మనసు నొప్పిని కప్పి పుచ్చుకుంటూ
గాయాలను అక్షరాలలో వ్యక్తపరుచుకుంటూ
గేలి చేసే గమనాలను సాగనంపుతూ
నిశ్శబ్ద బందీగా నిస్సహాయినౌతున్నా....
vani