గుండెకైన గాయాలను తొలగనివ్వు కాస్తయినా ||
మనసుతడికి మరుపుమందు అద్దనివ్వు కాస్తయినా ||
నిట్టూర్పుల నవ్వులన్ని నన్నుగేలి చేస్తున్నవి
వెలుగుపూల రంగుల్లో తడవనివ్వు కాస్తయినా ||

మౌనంతో పోరాటం మాటలెన్నొ చల్లాలని
నీ రాగపు లాలనలో మురవనివ్వు కాస్తయినా ||
జ్ఞాపకమై ఉలికిపడ్డ మెలిపెట్టే దృశ్యమేదొ
ఆనవాళ్ళు చీకటిలో చుట్టనివ్వు కాస్తయినా ||
విషాదాన్ని మోస్తున్నది కలలుకన్న సామ్రాజ్యం
సంతసాల కానుకలను గెలవనివ్వు కాస్తయినా ||
ఎడారంటి మనసులోన కనులుమోయు సంద్రాలు
మౌనవాణి గుండెబరువు దించనివ్వు కాస్తయినా ||
.....వాణీ వెంకట్ ,