ఎన్ని ఆకలి రాత్రులు నిశ్శబ్దంగా మింగేశాడో
ఎన్ని కన్నీళ్ళతో భూమాతను అభిషేకించాడో
గమనించని బాటసారులెందరిని ఆర్తిగా వేడుకున్నాడో
చీదరించిన చూపులకు చితికి పోయాడు

కడుపునింపని కాలానికి సలాం చెప్పేసి
చిట్టి చేతులకు గాయాలు చేసుకుంటున్నాడు
పదిలంగా హత్తుకునే ఆత్మీయత కరువైయిందేమో
పలుకరించే ఊపిరికి ఊతమవ్వాలనుకున్నాడు
ఆకలి తీర్చే అమ్మే దూరమైయ్యిందేమో
పేదరికం వెక్కిరించి వేదనకు గురిచేస్తుంటే
తప్పని బ్రతుకు పోరాటంలో
బాల్యాన్ని పనికి తాకట్టు పెట్టాడు
రేపటి పౌరుడి పసితనం పనికి బానిసౌతోంది
స్వార్దం రాజ్యమేలుతుంటే
పిల్లల చిరునవ్వులు వెట్టి చాకిరికి అంకితమౌతున్నాయి.
తరలిపోతున్న సంవత్సరాలు చూస్తున్నాం
మార్పురాని బ్రతుకు చిత్రాలను చూడలేక....!!
.....వాణి కొరటమద్ది,